MAYASINDA SEVGİ OLAN İNSANLAR!
Nuran TAYDAŞ ÇAL
İnsanın özünü oluşturan en temel duygulardan biri de sevgidir. İnsanın fıtratındaki bu özellik ile yaratılmışların en şereflisi unvanını alır çünkü insan, yaratılanı Yaradan’dan ötürü sevendir. Kalbini O Yüce Kudrete çevirdiği andan itibaren, bu sevgi onu gerçek makamına ulaştırır.
Oysa insan kendine bahşedilen bu özel duyguyu zamanla yitirmiş, bencil, zalim, zorba bir yaratık haline gelmiştir. Sevgiyi tene temas ile simgeleyerek arzusunu insani sıfattan çıkarıp, hayvani içgüdülere döndürmüştür. Son zamanlarda da kapitalist düzenin oyuncağı haline getirmiştir.
Kişi, enerjisini sevgiden almıyorsa, etrafına sadece mutsuzluk verecek, hayatı boş bir yaşam dilimi olarak görecektir. Bu sebepten dolayı vicdanını rahatlatmak için de yılın belirli günlerinde bu duyguları kutlayıp, yükünü hafifletmeye çalışacaktır.
Sevginin günü olmaz dostlarım. Özünü sevgiyle yoğuran her insan, hayatının her döneminde bunu etrafına; bazen şefkat, bazen iyilik, bazen de hoşgörü olarak ikram eder. Çünkü o, özünü sevgiyle yoğurmuştur.
Eşini sever; onu koruyup kollar, gönlünün sultanı yapar. Hak yolunda onunla beraber ilerler, onunla güler onunla ağlar.
Ailesini sever; onları şefkat ve merhametiyle sarıp sarmalar, saygısını ve sevgisini gösterir. Her daim hayır dualarını almaktan geri durmaz.
İşini sever; yaptığı işin hayırlara vesile olması için uğraşır. Hayata geliş gayesinin bilincine vararak hareket eder. Rabbin rızası istikametinde dürüst ve çalışkan olur.
Dostlarını, arkadaşlarını sever; iyi ve kötü günlerinde yanında olur. Sır ve sırdaşı olur. Yüklerini paylaşır.
Mazlumları sever; çünkü bilir ki Allah mazlumlarla ve ona yardım edenlerle beraberdir.
Yetimi ve öksüzü sever; çünkü Efendimiz S.A.V yetimler yetimi öksüzler öksüzüdür. Bir yetimin başının okşamanın dahi ne kadar büyük mükâfatı olduğunu bilir.
Evet, dostlarım şimdi anlatabildim mi sevgi denen o büyük duygunun neden tek güne sığdırılamayacağını…
Sevgileri günü birlik yaşayanlardan olmamak ümidiyle…
SELAM VE HÜRMETLERİMLE
