Eski İsrail Donanma Komutanı Ami Ayalon, eski İsrail Başbakanı Ehud Barak’ın Özel Kalem Müdürü Gilead Sher ve Ornı Petruschka’nın birlikte kaleme aldıkları makale, İsrail Başbakanı Netanyahu'yu Hamas’ın 7 Ekim saldırılarından sorumlu tutuyor. Yazarlar, Netanyahu’yu Hamas’ın hazırlıklarına bilerek ve isteyerek göz yummakla da suçluyor. Foreign Affairs dergisinde yayınlanan yazıdan dikkat çeken bazı bölümler: “…Hamas'ı askeri olarak yenilgiye uğratmaya çalışırken İsrail aynı zamanda uzun vadeli stratejisini de belirlemelidir. İsrail Başbakanı Benjamin Netanyahu, ne Hamas'ı yenme savaşı ne de daha kalıcı bir barış sağlama çabaları olmak üzere bu sürecin herhangi bir bölümünü yönetmek için uygun değildir. İsrail, sadece komşu ülkelerle gerilimi azaltmak ve bölgesini şiddete boğmaktan kaçınmak için değil, kendi iyiliği için de daha geniş bir siyasi vizyona öncelik vermelidir: Yahudi halkının demokratik ulus devleti olarak geleceğini güvence altına almak ve ABD ile paylaştığı temel özgürlük ve adalet değerlerini korumak. HAMAS’IN KONUMUNU GÜÇLENDİRDİ İsrail Başbakanı Ariel Şaron'un 2005 yılında Gazze'den çekilmesinin ardından, 2006-2009 yılları arasında görev yapan halefi Ehud Olmert, Gazze'yi de kapsayan bir barış anlaşması için Filistin Yönetimi ile birlikte çalışmaya gayret etti. Ancak Olmert'ten görevi devraldıktan kısa bir süre sonra, pervasız ve alaycı bir lider olan Benjamin Netanyahu, Hamas'ın Gazze'deki konumunu güçlendirmeye çalıştı. Hamas'ın Gazze'deki yönetiminin temelde İsrail için iyi olduğu gibi talihsiz bir düşünceyi benimsedi: Ona göre İsrail'in çıkarlarına, Filistinliler arasındaki siyasi birlikten ziyade, Gazze'nin daha ılımlı Filistin Yönetimi'nin hakim olduğu Batı Şeria'dan ayrılmasıyla Filistinlilerin bölünmüşlüğü daha iyi hizmet ediyordu. KATAR’IN HAMAS’I FİNANSE ETMESİNE İZİN VERDİ Birçok İsrailli eleştirmen Netanyahu'nun Haziran 2009'da Tel Aviv'deki Bar-Ilan Üniversitesi'nde yaptığı ve iki devletli çözümü desteklediği önemli bir konuşma ile İsrail'in meşru bir Filistinli müzakere ortağı olmadığı algısını güçlendiren ve İsrailli yerleşimcilerin Batı Şeria'yı ilhak etmesini destekleyen sonraki eylemleri arasındaki tutarsızlığa dikkat çekti. Netanyahu Katar'ın Hamas'ı finanse etmesine izin verdi ve esir alınan bir İsrail askeri Gilad Shalit karşılığında binden fazla Hamas mahkumunu serbest bıraktı; son 12 yılda Netanyahu Dünya Bankası gibi kuruluşların Gazze'yi rehabilite etme çabalarını engelledi çünkü bu çabalar Filistin Yönetimi'ni dahil etmeyi gerektiriyordu. APTALCA OYUNLAR Netanyahu 2009'da iktidara gelmeden kısa bir süre önce Dahaf Enstitüsü tarafından yapılan bir ankete göre İsraillilerin yüzde 78'i bu sürdürülemez durumu iki devletli bir çözümle çözmeye hazırdı. Ancak Netanyahu, iki devletli barış planını ele alma göreviyle yüzleşmek yerine, İsraillileri bir maskaralığa dönüşen stratejik bir kabuki'de rol oynamaya zorladı. İsrailliler uzun yıllar boyunca Hamas tarafından şehirlerine ve köylerine sürekli olarak roket yağdırılmasına katlandılar. Çok az ülke böyle bir duruma tahammül edebilirdi. Netanyahu İsraillilerden, roket ateşinden kaynaklanan zararı en aza indirmek için ABD ile birlikte geliştirilen Demir Kubbe roket önleyicileri gibi teknolojilere aşırı güvenmelerini istedi. KATARLI ELÇİLERİN NAKİT DOLU BAVULLARI Tüm bunlar olurken Netanyahu, Katarlı elçilerin milyonlarca dolar nakit para dolu bavullarla düzenli olarak Gazze'ye girmesine izin verdi. Bunun karşılığında Gazze'yi "düşük ateşte" tuttuğunu, kızgınlıkla kaynadığını ama asla tam anlamıyla bir insani krize dönüşmediğini hayal etti; Hamas'ın hayatta kalmasına izin verdi ve silahlanmaya devam ederken gözlerini kaçırdı. Ayrıca Suudi Arabistan ile Filistinlileri görmezden gelen bir barış anlaşması yapmaya çalıştı. Bu plan, kendisini 2022'nin sonlarında yeniden iktidara getiren aşırı sağcı, ilhakçı koalisyonu korumayı amaçlıyordu. Ayrıca yargı sistemine gözdağı vermesini ve yolsuzluk suçlamasıyla uzun yıllardır devam eden davasında mahkumiyetten kaçınmasını sağladı. Netanyahu'nun sağcı koalisyonu, Batı Şeria'daki Yahudi yerleşimlerini genişletmeye ve iki devletli çözüm olasılığını ortadan kaldırmaya odaklanmış durumda. Geçtiğimiz birkaç yıl içinde Yahudi yerleşimciler Batı Şeria'daki Filistinlileri giderek daha fazla taciz etti, korkuttu ve terörize etti; Netanyahu hükümeti bu eylemleri neredeyse görmezden geldi ve bunların bir norm haline gelmesine izin verdi. SAVAŞTAN BARIŞA Hamas'ın silahlı kuvvetlerinin yok edilmesi Gazze'de siyasi bir boşluk yaratacaktır. İsrail'in oradaki Filistinli nüfus üzerinde yeniden kontrol kurmak gibi bir niyeti olmayacaktır. Bunun yerine İsrail, Filistin Yönetimi ve ABD tarafından koordine edilen uluslararası bir gücün -Mısır, Ürdün ve Suudi Arabistan gibi komşu Arap ülkelerinin işbirliğiyle- geçiş döneminin sorumluluğunu üstleneceği, kamu düzenini yeniden tesis edeceği ve altyapıyı onaracağı bir sürecin tasarlanmasına yardımcı olmalıdır. Bu geçiş süreci, 2002 Arap Barış Girişimi'ni model alan iki devletli bir plan için müzakereleri başlatabilir. NETANYAHU DERHAL İSTİFA ETMELİDİR Netanyahu bu sürecin hiçbir bölümünü yönetemez; ne barış sürecini ne de savaşı. Sadece düşmanlarının değil, artık pek çok dostunun da güvenini tamamen kaybetmiş durumda. Ve son zamanlarda İsrail güvenlik kurumlarının üst düzey üyelerinin bile güvenini kaybetti. 29 Ekim'de gece geç saatlerde attığı bir tweetle kaos yarattı ve Hamas'ın saldırı işaretlerini kaçırdıkları için suçu İsrail'in istihbarat kurumlarına attı. Daha sonra bu tweet'i sildi ve özür diledi ancak çalışkan yetkililerin altını oyan ve kırılgan birlik hükümetini tehdit eden bu tür fevri, savunmacı olaylar tekrarlanabilir. En önemlisi de, İsrail'in Filistinlilerle olan çatışmasının yönünü değiştirmesi için bir fırsat yakalamasını gerektiren eşsiz bir anda İsrail'e liderlik edemez. İsrail'in güvenliği, ekonomisi ve toplumu üzerinde yarattığı tahribatı toparlama şansı olması için derhal istifa etmelidir…” Odatv