ASTP BAŞKANI MUSTAFA KIR’IN İSTANBUL SÖZLEŞMESİ NİN KABUL EDİLİŞİNİN 9’UNCU YILI MÜNASEBETİYLE: TÜRKİYE AİLE MECLİSİ BİLEŞENİ ADINA YAPTIĞI YAZILI AÇIKLAMADIR. Halkımızın vicdanını kanatan İstanbul sözleşmesini onaylayan vekiller kimin vekilleridir? Bugün 10 Şubat 2021, İstanbul sözleşmesinin Bakanlar kurulunca kabul edilişinin 9. Yılıdır. Bilindiği üzere 11 Mayıs 2011 de imzalanan sözde Kadınlara Yönelik Şiddetin ve Ev İçi Şiddetin Önlenmesini ve bunlarla mücadeleyi amaçlayan; gerçekte toplumu dejenere, aileleri parçalama istidadı bulunan Avrupa Konseyi diğer adıyla İstanbul sözleşmesi 24 Kasım 2011 tarihinde TBMM de tüm partilere mensup milletvekilleri tarafından üzerinde hiçbir tartışma yapılmadan oy birliği ile kabul edilmiştir. Mezkûr sözleşmeye ilişkin 10 Şubat 2012 tarih ve 2012/2816 Sayılı Bakanlar Kurulu Kararı, 8 Mart 2012 tarihli Resmî Gazete de yayımlanarak yürürlüğü girmiş ve 1 Ağustos 2014 tarihinden itibaren de yurt genelinde uygulamaya geçilmiştir. İstanbul sözleşmesinin; İmzalanması veya imzalanmaması konusunda taraf ülkeleri bağlayıcılığı bulunmadığı gibi imzalandıktan sonradan anlaşmadan çekilme imkânı da bulunmaktadır. Nitekim, daha işin başında sözleşmesinin aileleri yıkmaya, toplumu karıştırmaya yönelik sinsi bir plan olduğunu anlayan Rusya ve Bulgaristan gibi bazı ülkeler sözleşmeyi imzalamaktan sonra sözleşmeyi uygulamaktan imtina ederken, yine bazı Avrupa ülkeleri de 80. Maddeyi işletip sözleşmeyi etkisiz kılacak yasal düzenleme yoluna gitmişlerdir. Avrupa sözleşmesi imzalanmadan önce toplum, bilim ve fikir adamlarının tartışmasına açılmamıştır. Ne yazık ki, İstanbul Sözleşmesi 11 Mayıs 2011 de ülkemiz tarafından imzalanmadan önce sözleşmenin uygulanmasından doğabilecek mahzurların bulunup bulunmadığına dair uzmanların bilgisine başvurulmadığı gibi bilim, fikir adamları sivil toplum kuruluşları tarafından tartışılmasına da imkân tanınmamıştır. Mahzurları bizzat yaşanarak görüldükten sonra da bazı ülkelerin yaptığı gibi ne sözleşmeden imtina yolunu gidilmiş ne de sözleşmenin 80.Maddesini işletip, anlaşmayı etkisiz kılacak yol seçilmiştir. 6284 Sayılı Kanun hayata geçirilerek millete rağmen mezkûr sözleşmeye devam iradesi benimsenmiştir. Aslında Avrupa Sözleşmesi 2011 yılında birden ortaya çıkmamış, sözleşmeye ne giden yolun kaldırım taşları yıllar öncesinden döşenmeye başlanmıştır. 26.09.2004 tarih ve 5237 sayılı Yeni Ceza Kanunu ile Avrupa’nın telkinleriyle “zina” suç olmaktan çıkarılmıştır. “Eşcinsellerin hak ihlali yaşadıkları doğrulanmış, bundan sonra herhangi bir ayırıma maruz kalınmayacağına dair taahhütte bulunulmuştur. Halkın kabul etmediği sözleşmeyi onaylayan vekiller kimin vekilleridir? 11 Mayıs 2011 tarihinde Türkiye “Kadınlara Yönelik Şiddet ve Aile içi Şiddetin Önlenmesi ve Bunlarla mücadeleye ilişkin; insan fıtratına aykırı Avrupa Konseyi veya İstanbul sözleşmesine hiçbir çekince koymaksızın imzalandıktan sonra aynı sözleşmenin TBMM de tüm partilere mensup milletvekilleri tarafından da oy birliği ile kabul ile 24 Kasım 2011 tarih 6251 Sayılı Kanun’la onaylanması son derece düşündürücüdür. Toplum tarafından kabul görmeyen, toplumun vicdanını katan, milli manevi etik, inanç ve medeniyet değerlerimize uymayan bir “Avrupa Sözleşmesi” nin oy birliği ile kabul edilmesi; bu vekillerin kimin vekili oldukları sorusunu akla getirmektedir. Aslında vicdanları kanatan şey; kadına yönelik şiddet ve aile içi şiddetin önlenmesi değildir. Böyle bir kılıf altında toplumumuzun inanç değerlerine aykırı kadının kadınla erkeğin de erkekle evlenmesini gibi bir sapkınlığı öngörmesidir. LBGT" in açılımı olan L(Lezbiyen) kadının kadına cinsel ilgi duyması G (Gay) erkeğin erkeğe ilgi duyması, B (Biseksüel) hem aynı hem karşı cinse ilgi duyma T(Transseksüel) Operasyonla bedenlerin karşı cinsin bedenine dönüştürülmesi gibi ahlak dışı özentileri normal bir cinsiyet olarak topluma takdim etmesidir. Avrupa Sözleşmesinin kabulüyle Müslüman mahallesinde salyangoz satılmıştır. Vicdanları kanatan şey; Müslüman mahallesinde salyangoz satılmasın, sözleşmenin Türkiye Cumhuriyeti Devleti tarafından kabul edilmesi ve temel bir politika olarak uygun görülmesidir. İstanbul sözleşmesi aynı zamanda bir Avrupa Konseyi sözleşmesidir. Sözleşmenin hazırlanmasına Avrupa Konseyi üyesi ülkeler ile birlikte Avrupa Konseyi üyesi olmayan (ABD, Japonya, Kanada, Meksika, Vatikan gibi ülkeler de katkı sunmuşlardır. Şimdi gelinen noktada AB ülkelerinin ve ABD’ nin ülkemizdeki LGBTİ lobisine sahip çıkmaları ülkemizi suçlayıcı tavır takınmaları kendi ilkelerini hayata geçirme açısından bizim tasvip etmediğimiz ancak kendileri ve ilkeleri açısından uygun bir davranıştır. Şimdi gelinen nokta da LGBTİ kulüplerinin davranışlarını, ABD ve Avrupa ülkelerinin tavırlarını gördükten sonra ülke olarak; “Biz nerede yanlış yaptık” sorusunun kendimize sorulmasını zorunlu kılmaktadır. İstanbul Sözleşmesi ile toplum ve aileler tehlikeye atılmıştır. 2004 yılından itibaren Batılılaşma/çağdaşlaşma/AB ile bütünleşme adı altında yapılan, kadına yönelik şiddeti bitirme iddiası ile toplumlara dayatılan, yasal düzenlemeler ve alınan tavsiye kararları ile; neslimiz, aklımız, ahlakımız, inanç değerlerimiz, sağlığımız, cinselliğimiz, fıtratımız aile hayatımız büyük bir tehdit ve tehlike altına sokulmuştur. Bunca geçen yıllar içerisinde 3116 kadınımız cinayete kurban gitmiş, kadına yönelik şiddet ve kadın cinayetlerinde rekor üstüne rekor kırılmıştır. Boşanma oranları tavan yaparken evlenmelerde büyük düşüşler yaşanmıştır. Neticede İstanbul sözleşmesi iflas etmiş, parçalanmış, ailelerin enkazı altında kalmıştır. Avrupa sözleşmesi ile birlikte hayata geçirilen 6284 Sayılı yasa ile Türkiye'nin temel politikalarından birisi olan ailenin güçlendirilmesi politikası, kadının güçlendirilmesi politikasına dönüşmüştür. Yapılan yasal düzenlemelerle kadının erkeğini evden uzaklaştırması konusunda beyanının delil veya belge aranmaksızın esas kabul edilmesi hayata geçirilmiştir. Netice de ailelerin anlaşmazlıklarının onarılması yerine doğrudan erkeğin evden uzaklaştırılması yoluna gidilmesi ile aile bağlarında onarılması imkânsız yaralar açılmış, çocuklar anaya baya hasret bırakılmıştır. Süresiz nafaka, çocuk icrası, yarı yarıya mal paylaşımı gibi uygulamalar sayesinde boşanma oranları tavan yaparken gençler evlilikten kaçınır hale gelmiştir. (TCE) Projesi saf ve temiz vicdanları kanatmaktadır. Toplumsal Cinsiyet Eşitliği projesi kadınlara ve kız çocuklarına yönelik şiddeti ve aile içi şiddeti önlemek amacıyla hayata sokulduğu iddia edilse de insan fıtratına aykırı olan inanç değerlerini ortadan kaldıran sinsi tehlikeleri bünyesinde barındırmaktadır. Toplumsal Cinsiyet Eşitliği projesi (TCE) ile kadınlara erkeklik, erkeklere kadınlık rolü yüklenmekte, kadınlık ve erkeklik davranışları yeniden kurgulanmaktadır. Erkek ve dişi olarak tanımlanan Biyolojik cinsiyet; sonradan kazanılan cinsiyet olarak (Gender) tanımlanmaktadır. Böylece yeniden tasarlanan kadın ve erkek modeli ayırımcılık adı altında ulusal ve küresel politikalar kılıfı içinde yeniden ihdas edilmektedir. Din, aile, örf, adet gelenek, görenek gibi kavramları “ayrımcılık" üreten bir tehdit gören, ırz, namus haya gibi kavramları kabul etmeyen, erkek ve kadını birbirine karşı rekabete sürükleyen, çocuklarımızın Batılı feminist ve LGBTİ lobisinin kadınlık ve erkeklik anlayışının öngördüğü şekilde yetiştirilmesini öngören Toplumsal Cinsiyet Eşitliği (TCE) projenin, tüm bakanlıklar arası bütünleşik bir politika olarak uygulaması vicdanları kanatan bir vakıadır. Halkımızın ve halkımızın vicdanı mesabesinde olan Sivil Toplum Kuruluşlarının tepkilerine ve uyarılarına rağmen; inanç, kültür ve medeniyet değerlerimize aykırılık teşkil eden böylesine sinsi sakıncaları bünyesinde barındıran bir projenin devamında ısrar edilmesi giderek toplumun sinir uçlarını törpülemektedir. Hükümetin Avrupa Sözleşmesi projesinden vaz geçtiğine dair bir uygulama yoluna gitmediği halde Millî Eğitim Bakanlığının ve üniversitelerin projenin getirdiği yıkımlar hesaba katılarak Eğitimde Toplumsal Cinsiyet Eşitliği Projesi (ETCEP) uygulamasından 2019 yılında vaz geçtiği yönünde iddialar olsa da projenin halen İl ve İlçe Milli Eğitim Müdürlükleri ile Türkiye Belediyeler Birliğince sürdürülmeye devam edilmesi; bu tür iddiaları toplum tarafından kendilerini yanıltmaya yönelik bir davranış olarak değerlendirilmektedir. Şimdi gelinen noktada Türkiye Aile Meclisi’nin bir bileşeni olan Ankara Sivil Toplum Platformunu oluşturan üye sivil toplum kuruluşları olarak, İstanbul Sözleşmesi’nin kabul edilişinin 9’uncu yıl dönümünde aile içi şiddeti körükleyen, toplumsal değerleri temelinden sarsan İstanbul Sözleşmenin acilen iptal edilmesini veya toplumumuzun, milli manevi ve etik değerleri dikkate alınarak sözleşmeyi etkisiz kılacak düzenlemelerin yapılmasın hükümetten ve TBMM’nin sayın üyelerinden ivedilikle talep ediyoruz. 10 Şubat 2021 Mustafa KIR Türkiye Aile Meclisi Bileşeni adına Ankara Sivil Toplum Platformunu Başkanı