Türkiye’de soğuk savaş döneminin hatıraları kolay unutulmayacak belli ki. Ben siyasal İslam tartışmalarının soğuk savaş ile bağları üzerine daha dün yazdım. Ancak en az bu konu kadar taze bir gündem maddesi eş zamanlı devreye girdi. Konu yine 70’lerin kutuplu günlerine dayanıyor. Özellikle iktidar destekçisi MHP’nin, lanse ettiği beka siyasetinin ak-kara ikileminin varlığını borçlu olduğu 70’lere. Bir dejavuyu bize yaşatan MHP’nin ideolojik varisi olduğu 70’lerin sağ-sol günlerinden söz ediyoruz. Bu günlerin en sağlam kalemlerinden olan Demirtaş Ceyhun’u yeni kuşaklar tanımaz. Ancak yaşı 40 ve üzeri olanar için Demirtaş Ceyhun 1970’lere damga vuran sağ-sol mücadelesinin, sol kanadının ileri ucunda kalem oynatanlar arasında önde gidenlerdendi. 2009’da dünyaya veda eden Ceyhun’un 70’lerdeki yoğun günlerde kendi gibi solcu olan oğlu Ozan’ı ise tanımak için 2000’leri beklemek gerekti. 12 Eylül’den 2 yıl sonra Almanya’ya (mecburen) giden Ceyhun’un özgeçmişinde Alman Yeşilleri, Sosyal Demokrat Parti, Sarıgül danışmanlığı gibi solculuğunu çeşitli seviyelerde tasdik eden bağlar yer alıyor. 2015’ten sonra AKP için çalışan Ceyhun’un CV’sinde üniversite diplomasına ilişkin ayrıntıya ise tesadüf etmedim. Ozan Ceyhun enteresan bir CV’ye sahip olmasının yanında, belki de üniversite diplomasız ilk büyükelçi sıfatını da almış olacak. Günümüzde üniversite diploması o kadar da zor değil. Amerika’da bulunan Newport (Yenikapı) Üniversitesini bitiren Ahmet Hamdi Çamlı bunu orta düzey İngilizce ile yapabilmiş mesela. Sonuçta ‘üniversite bitirmemiş büyükelçi olur mu olmaz mı, dünyada örneği var mı?’ bakmak lazım. Türkiye gibi sürreellikle zirve yapmış ülkede İngilizce bilmeyen diplomat alıp bunları yurtdışına dil öğrenmeye gönderen bir Dışişleri Bakanlığı da var. Hal böyleyken Almancası sular seller gibi olan lise mezunu bir büyükelçiden en azından bu yönüyle memnun olmalıyız. Ozan Ceyhun’un, ülkeyi askeri darbe döneminde terk eden bir solcu olarak yargıyla başının çok da hoş olmadığını söylemeye beis yok. Hakkında bir ülkücünün ölümünde payı olduğuna dair çıkan haberlere ilişkin verdiği yanıtta bu konuda aklandığını bizzat ifade ediyor. Erdal Eren’i yaşını büyütüp asan darbenin Ozan Ceyhun’a da acımak için bir sebebi yoktu. Bu korku ikliminde kaçabilen herkes gibi o da yurtdışına çıkmış ve tutunmayı başarmış. Solcu bir babanın 1960 doğumlu çocuğu muhtemel ki bütün çocukluğunu geçirdiği 60’larda, benliğine sinen mücadele ruhuyla 70’lerdeki delikanlılığını devrime adamış olmalı. Bu adanmışlık ruhu ile 2015’e kadar solun farklı renklerine hizmet eden aklını, 2015’ten sonra 180 derecelik bir U dönüşü ile AKP için kullanmaya başlamış. İzmir vekillik giririşiminde başarısız olan ancak kurduğu ilişki yönetiminin meyvasını Büyükelçilikle alan Ozan Ceyhun, geçmişten gelen sosyalist birikiminden ziyade değme AKP’liye taş çıkartan söylemleri ile dikkat çekiyor. Yeniçağ Gazetesi haberine göre zamanaşımından düşen davası Ozan Ceyhun’a göreyse suçlamaların askeri mahkemede iddianın yalan olduğunun teyit edilmesi şeklinde sonuçlandı. Her iki halde de hukukun temel ilkeleri tahakkuk etmiş demektir. Demek ki askeri mahkemeler dahi hukukun kurallarına riayette bugünlerden fersah fersah ileriymiş. Bugün herhangi bir karar nedeniyle bırakın beraat eden sanığın tahliye olması, beraat veren hakim dahi sanıkla komşu olma riski taşıyor. Ozan Ceyhun bir AKP’li olarak geçmiş hukuk düzeninin ona sağladığı zeminde dışişleri bürokrasisinde en tepelerden birini çıktığına göre, bu saatten sonra AKP düzenini de eleştirmesini zaten beklemeyiz. Bu noktada tek beklentimiz, berbat soğuk savaş günlerinde gençliğini bir devrimci olarak yaşayan Ceyhun’a gösterilen toleransın, bugünün farklı düşünenlerine de gösterilmesi. Bugün demirparmaklıklar ardına gönderilen, siyaset hakları ellerinden alınanlar 1970 model ayrımcı anlayışa kurban gitmekteler. Ülke siyasetini karpuz misali biz/onlar diye bölenlerin sadece Ozan Ceyhun’un hayat hikayesine bakması bile yaptıkları yanlışı anlamak için kafi… Kaynak: Ocakmedya