Fırsatınız varken... 2012 yılının Mart ayı. O zamanlar gurbetteyim; memleketimden, sevdiklerimden, ailemden uzakta… Telefonun zili hep aynıdır. Ama bazen aynı zil çalsa da, hissedersiniz acılı olduğunu; “annen felç geçirdi, yoğun bakımda…” Memleket, yoğun bakım kapısında geçen 53 günlük maraton. Anneyle geçirilen zamanları anımsama, “keşke”lere duyulan nefret, dualar, çaresizlik. Ve 53. gün, 7 Mayıs. Emanetini teslim etti ve gitti. Anneler Günü geldi. Her yıl bir “anneler günü” pazarı kurulur. Keşke o pazarda, annelerimizle ilgili “keşke”lerimizi telafi edebilecek bir şeyler olsa, alsak. Ama yok. Olsa da, yeryüzünde onu satın alabilecek para kimsede yok. Annenizle kalın…