Bir Kapanma(manın) Günlüğü Sabah kalktım. Ne çok iş var…. Dün altınlarımı bozdurup paraya çevirdiğim paramı hemen bankaya yatırmalıyım. Gözüme uyku girmedi. Hırsız girer falan… Paramı çantamın en dibine yerleştirip dışarı çıktım. Sahi bugün kapanma başladı. Acaba bankalar çalışıyor mu? Çalışmıyorsa, parayı 21 gün evde nasıl saklarım? Offf, offf… Neyse internete baktım, bankalar açıkmış. İyi de, en yakın banka çok uzakta. Arabamla gitmem gerek. Aaaa, kapanmada arabayla dışarda dolaşmak yasaktı. İyi de, ben şehrin öbür ucundaki açık şubeye nasıl gideceğim? *** Para üzerimde kaldı. En azından İstanbul’daki davam için tuttuğum avukata vekaleti vereyim, aradan çıksın. Noter, noter… Oh onlar açıkmış. Ama yürüme mesafesinde noter yok. Bu iş de kaldı. *** En azından olmayan yazlığımı satayım. Pandemi dönemi, paraya sıkışırsam…Tapu müdürlüğü açık, biliyorum. Ama nasıl giderim ki? Arabasız olmaz. *** Dur dur , bugünü boş geçirmeyeyim. Kimliğimi değiştireyim. Randevu da almıştım. Ama Nüfus Müdürlüğü’ne yayan gitmeye kalksam, oruç ağız düşüp bayılırım yorgunluktan. *** Sevgili Günlük, Kapandık mı, kapanamadık mı,; işin içinden çıkamadım. Top sende…