Yaş ilerledikçe, yaşama hayata dair isteklerini tamamladıkça, doğal akış kuşatıyor seni. Üstesinden geldiğin, gelemediğin tüm zorlukların seni bir üst mücadele sahasına ulaştırdığı oyunun farkına varıyorsun.
Süreç zor.
Yaşamaya ilişkin mücadele edilen her şey, her zaman ve hep büyük.
Koyvermek ne mümkün!..
Uykusuz kalınan geceler.
Bütün dertleri bittiği bir gece var. Ama bir türlü sabah olmuyor.
Zamanını, demini bekliyor güneş.
Kurulmuş kader saatine müdahale edemeyeceğini öğreniyorsun.
Kaderin saatini değiştiremiyorsun.
Ama değiştiremeyeceğimizlerin verdiği keder, değiştirebileceğimizleri görmemizi engelliyor.
Ufak mahallenin dar sokakları, her zaman o büyük şehrin meydanlarına çıkıyor aslında.
Meydana varmak için çabalarken, kayboluyorsun.
Aslında kendine, yüreğine inansan, meydan oracıkta senin için.
Unutma, kayboluş kader değil.
