Fırsatınız varken...
2012 yılının Mart ayı.
O zamanlar gurbetteyim; memleketimden, sevdiklerimden, ailemden uzakta…
Telefonun zili hep aynıdır.
Ama bazen aynı zil çalsa da, hissedersiniz acılı olduğunu; “annen felç geçirdi, yoğun bakımda…”
Memleket, yoğun bakım kapısında geçen 53 günlük maraton.
Anneyle geçirilen zamanları anımsama, “keşke”lere duyulan nefret, dualar, çaresizlik.
Ve 53. gün, 7 Mayıs.
Emanetini teslim etti ve gitti.
Anneler Günü geldi.
Her yıl bir “anneler günü” pazarı kurulur.
Keşke o pazarda, annelerimizle ilgili “keşke”lerimizi telafi edebilecek bir şeyler olsa, alsak.
Ama yok.
Olsa da, yeryüzünde onu satın alabilecek para kimsede yok.
Annenizle kalın…
